Czyszczenie dachu bloku mieszkalnego
Podczas przeprowadzanego remontu bloku mieszkalnego wykonywane są różne prace wysokościowe. Związane są one najpierw z potrzebnym czyszczeniem dachu i ponownym naniesieniem farby na dachówki, jeżeli poprzednio użyta farba zdążyła już zblaknąć lub zaczęła odpryskiwać. Dokonywane jest także czyszczenie elewacji budynku. Obecnie dużą wagę przywiązuje się do zewnętrznego wyglądu bloku mieszkalnego, dlatego rzadziej niż wcześniej można spotkać bloki posiadające zabrudzoną elewację. Administratorzy budynku starają się dbać o to, aby elewacja budynku była pomalowana na jakiś kolor pasujący do wyglądu miejsca, w którym został on postawiony. Wiedzą, że blok mieszkalny, który nie jest odpowiednio zadbany, będzie rzadziej wybierany przez osoby poszukujące dla siebie nowego mieszkania.
Najsłynniejszy wieżowiec we Wrocławiu:
Sky Tower ? najwyższy budynek w Polsce w kategoriach wysokość do dachu oraz wysokość do najwyżej położonego piętra. Wraz z dwoma innymi budynkami stanowi kompleks mieszkalny, biurowy, handlowo-usługowy i rekreacyjny we Wrocławiu, na osiedlu Południe. Znajduje się w miejscu rozebranego Poltegoru (między ul. Powstańców Śląskich, Wielką, Gwiaździstą, Szczęśliwą).
W pierwszej wersji projektu Sky Tower miał składać się z pięciu wieżowców, przy czym najwyższy z nich miał być rekordowym obiektem w Polsce o wysokości 258 m. Obecnie kompleks to:
Wieżowiec nr 1 (wieża) ? około 215 m z anteną zamontowaną w sierpniu 2015; 212 m bez anteny; dach na wysokości 205,82 m
Wieżowiec nr 2 (żagiel) ? 92-54 m
Podest (galeria handlowa) ? 19 m
Liczba apartamentów we wszystkich budynkach wynosi 236.
Na 48 piętrze znajduje się apartament o powierzchni 227 m?, który jest trzecim najwyżej położonym apartamentem w Europie. Jego cena to 11,3 mln zł.
Z placu budowy przed rozpoczęciem prac wywieziono 200 tys. metrów sześciennych ziemi (27 250 ciężarówek).
Pod budowę wykonano 150 pali o długości 18 m i średnicy 1,5 metra.
W trakcie prac fundamentowych pod Sky Tower ułożono 200 tys. metrów sześciennych mieszanki betonowej.
Płyta fundamentowa w niektórych miejscach ma grubość 7 metrów.
Do budowy kompleksu zużytych zostało łącznie 30 tys. ton stali zbrojeniowej.
Na przeszklenie fasad zużytych zostało 70 tys. metrów kwadratowych szkła.
Na budowie pracowało do około 1000 osób.
Na budowie pracowało 8 żurawi, w tym jeden o wysokości 220 metrów.
Rozwiązania komunikacyjne w Sky Tower to ponad 38 dźwigów, 8 ruchomych schodów a także dwa chodniki ruchome. Dźwigi zastosowane w SkyTower to rozwiązania firmy Schindler:
12 dźwigów S7050
6 dźwigów w grupie ze sterowaniem Miconic 10 i Schindler ID
4 dźwigi w grupie ze sterowaniem Miconic 10 i Schindler ID
7 dźwigów S5400 (w tym dwa pożarowe)
Wszystkimi urządzeniami zarządza system Lobby Vision. Schody ruchome w Sky Tower to instalowane w centrach handlowych Schindler 9300 AE, przeszklone mlecznymi szybami o zdolności transportowej 9000osób/h i prędkości 0,5m/s. Cały budynek należeć ma do kategorii A+.10
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sky_Tower
Wieżowiec - definicja:
Wieżowiec (drapacz chmur) to bardzo wysoki, wielokondygnacyjny budynek zdolny (w przeciwieństwie do innych konstrukcji, takich jak wieże i maszty) tworzyć warunki do życia i zamieszkania. Wprawdzie nie istnieją żadne ogólne oficjalne regulacje, ale oprócz wysokości, również inne kryteria, takie jak kształt, wygląd, lokalizacja i obecność innych budynków, mogą wpłynąć na sklasyfikowanie budynku jako wieżowca. W Stanach Zjednoczonych istnieje niepisana reguła, według której za wieżowiec uznawany jest budynek o wysokości przekraczającej 150 m. W innych rejonach świata niższy budynek również może zostać uznany za drapacz chmur, zwłaszcza jeśli dominuje nad otoczeniem. Wieżowce przekraczające 300 m (1000 stóp) są czasami określane mianem superwysokich. Wieżowca nie powinno mylić się z nieco ogólniej sformułowanym terminem wysokościowiec. Według definicji Emporis Data Committee, wysokościowiec to budynek mający przynajmniej 35 m (115 stóp) wysokości, podzielony regularnie na piętra1. Wszystkie wieżowce są wysokościowcami, lecz tylko najwyższe wysokościowce są wieżowcami. Za miejsce narodzin drapaczy chmur powszechnie uznaje się Chicago.
Określenie drapacz chmur (pierwotnie był to termin żeglarski odnoszący się do wysokiego masztu lub żagla na żaglowcu) przylgnęło do wysokich budynków pod koniec XIX wieku jako wyraz publicznego zachwytu nad potężnymi konstrukcjami wznoszonymi w tamtych czasach w Chicago i Nowym Jorku. Formalnie wieżowce określono później w oparciu o wynalazki w dziedzinie inżynierii budowlanej dokonane w latach 80. XIX wieku, które umożliwiły budowę wysokich wielopiętrowych budowli. Według technicznej definicji, drapacz chmur bazował na stalowym szkielecie, jako przeciwieństwie konstrukcji wznoszonych przy użyciu technologii murarskich, które wyczerpały swoje możliwości w 1891 r., wraz z powstaniem Monadnock Building. Ratusz filadelfijski, powstały w 1901 r., do dziś pozostaje najwyższym budynkiem wzniesionym przy użyciu tej technologii. Rama stalowa, stopniowo udoskonalana, zwiększała swoje możliwości wspierania konstrukcji budynków, po wzniesieniu przy jej użyciu kilku obiektów w Chicago i Nowym Jorku rozwinęła się na tyle, by samodzielnie utrzymywać budynek. Obecnie jednak wiele najwyższych wieżowców powstaje w mniejszej lub większej części z żelbetu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wie%C5%BCowiec